کان تندخوی دلربا،بادیگران مهرووفا،باماجفاکاری کند!

مینویسم که فراموش نشه.بایداونقدرکارکنی،اونقدرتمرین کنی،اونقدربتراشی،اونقدر بگیری دستت که ازاستادتم بهتربشی.این چیزیه که زمان میبره وصبرمیخواداونم زیاد.بایدتحمل کنی،خراب کنی،مسخره بشی،گیج بشی،خسته بشی .‌..امانهایتا بشی بهترینه.شیرینومیخوای باید بیشترازفرهادبتراشی.اوکیه؟

به شدت این روزها درگیرم و ازفرط خستگی جسمی،امونم بریده شده!ولی عیبی یوخ،

ازین ب بعدهمینه تابه چیزی ک میخوام برسم چون اگه متعلق به من نبود قطعا خدامنودراین مسیر قرارنمیداد.

خانم های رزیدنت جزو بهترین آدمای کره ی خاکی هستن.باتمام حوصله و ب بهترین حالت ممکن بهت یادمیدن سخت ترین چیزارو.اصلا وقتی چیزی رو ازاستادیادنمیگیرم میرم اونایادم بدن.واقعا دمشون گرم وخداحفظشون کنه.بخصوص ترمیمی و جراحی وپاتو.

به شدت مدتی بود درگیرشکایت بازی بودم ازشخصی که حسابمو احتمالاهک کرده بود و نهایتا به کمک پلیس فتا،جمع شد.

بااینکه خیلی خسته ام ولی نکته ی مثبت یک ماه اخیرم اینه که درلحظه زندگی کردم وراضیم ازخودم.بایک مفهومی آشناشدم بنام "بی امیدی" که خیلی کمک کننده بود(کتتب وقتی نیچه گریست ب نوعی ب این مفهوم اشاره داره اونجاکه میگه توی صندوق ی چیزی موند و..)

بقول معروف،سراب فرداهای خوب ازعمرماسالهاربود.بی امیدی خیلی باناامیدی متفاوته.کاش این رو کنکوریها باهاش آشنابودند.