قرنطینه تاحالا

متاسفانه همه چی روخیلی ب خودم سخت میگیرم‌.کلا باید عرص کنم که مشکلات عظیم الجثم درست وقتی کلیدمیخورن که شروع میکنم به جدی گرفتن خودم.بخاطرهمین ایام قرنطینه هرلحظهبه خودم سخت گرفتم.امااگربخوام فلش بک بزنم ب روزهایی که گذشت،

میشه گفت به خوبی گذروندم.البته ب استثنای چاقی واضافه وزن!

فتوشاپ رو تاحدودزیادی یادگرفتم، ورد و پاورپوینت واکسل رو مسلط شدم.چندتامقاله مرتبط با رشتم خوندم.درسای مهمم روهم خوندم.یک عالمه فیلم خوب دیدم.حسابی به طبیعت رفتم ولذت بردم(به استثنای اون سری که گرگ حمله کرد!) کلی موسیقی تمرین کردم وخیلی مهارتم رشدکرده.چندتاکتاب خوب هم خوندم که خیلی خوب بووند(outliers کتاب خیلی خوبی بودبرام)

تنها کاریکه اصلاسمتش نرفتم زبانه که نمیدونم چراحوصلشوندارم.طلسم شده خوندنش

شبکه های اجتماعی هم حوصله ندارم واقعا.روزی نیم ساعت تلگرام ونیم ساعت اینستاگرام. سخت میگذره اما بدنمیگذره.بقول مهدی فرجی:" من به تنهایی این پیله قناعت دارم/هرچه کرم است که پروانه نبایدبشود"

بقول زنده یاد سوسن دریکی ازاهنگاش: خوش بحال اون که زندگی روجدی نگرفت..